Ankara Halk Çalgıları
Bağlama: Bağlama genellikle kestane, dut, ceviz, kavak ve iğde ağaçlarından yapılan bir halk çalgımızdır. En değerlisinin ceviz ağaçlarından olduğu söylensede halk arasında dut ağacından yapılmış olanları daha fazla kullanılmaktadır.
Bağlamada gövdeye, 'tekne' veya 'çanak', üstüne 'yüz' veya 'göğüs', perde bağlarına 'semia', koluna 'sap',büyük köprüye 'eşik', kulaklara 'burgu', tellerin dipten bağlandığı yere 'telkanca' ve mızraba 'tezene' denmektedir.
Ankara yöresinde kullanılan bağlama düzenleri aşağıda verilmiştir. Bozuk düzenler herkesce bilinmemektedir. Bunlar bağlama ustalarının kendine özgü düzenleridir. Düzenler söylenecek türküye göre değiştirilebilir. Şimdiye kadar tesbit edilen Ankara yöresi bağlama düzenleri şunlardır.
1 Bozukdüzen fa si sİ
2 Bozukdüzen fa si fa
3 Bozukdüzen fa fa do
4 Bozukdüzen fa si fa
5 Karadüzeni fa si mi
6 Bağlama düzeni fa si do
Bağlamada üç çift olmak üzere toplam 6 tel bulunur. Burguların ve düğmenin delik zenginliğine bağlı olarak tel sayısı altta 3, ortada 2 ve üstte ine üç olmak üzere, toplam 8 telde olabilir.
Zurna Ankara yöresinde bazı zeybeklere ve halaylara eşlik etmede davul ile birlikte kullanılır. Genellikle zerdali ve kara erik ağaçlarından yapılır. En ucunda ses üretmek için kullanılan kamış bulunur. Kamışı gövdeye bağlayan kısma metef, kamışın dudaktan kaymasını önleyen kısmına ise zaynak denir. Zaynak kuyumcularda özel olarak yaptırılır.
Ankara yöresinde kullanılan bağlama düzenleri aşağıda verilmiştir.
